Search This Blog

Wednesday, June 29, 2011

Sukhoi Superjet 100



Sukhoi Superjet 100 is a new aircraft family allowing its passengers to experience the mainline level of comfort.

The fuselage cross-section increases the aisle width up to 20.08”, offering optimal aisle height combined with five-abreast seat configuration. The height of the ceiling totals 83.46”, while each seat is 18.31” wide.

The four-abreast seat configuration results in a true business class providing every passenger with the equal level of comfort.

The passengers enjoy easy and comfortable access to overhead bins which comfortably swallow standard roll-aboard bags (IATA approved hand luggage; maximum 24"x16"x10"). SSJ100's spacious overhead bins can be perfectly suited for outer garments and coats (from raincoats to Alaska coats) regardless of the season or region.

Super Technologies:

The leading-edge technologies, being the core ingredient of the Sukhoi Superjet 100 Project, penetrate its every stage – from design and development to final assembly, delivering a modern, economically efficient and globally marketable aircraft.

SSJ100 is easy and safe to pilot. The cockpit design features a “passive” side stick and “active” engine control levers. The Human Centered Design concept perfectly arranges the control levers and on-board equipment. SSJ100 can be landed by one pilot only. Dark and Quiet Cockpit offers precise, convenient and reliable piloting of Sukhoi Superjet 100.

Optimal piloting in automated mode together with the failure-safe flight control system ensure additional fuel efficiency and improve flight safety. The remote control system (RCS) is based upon three two-channel upper level computers (PFCU – Primary Flight Actuator Control Unit) adding two-channel lower level computers (ACE – Actuator Control Electronics). PFCU’s process command signals coming from the cockpit, autopilot and avionics. Besides, it optimizes piloting performance in all flight modes. The unsurpassed functionality of PFCU results from Sukhoi Design Bureau’s experience in development of FBW systems with automatic limitation of ultimate and operational flight parameters in manual and automatic control modes. Solid reliability of the aircraft systems and pilot induced failure proof functionality increase flight safety. Sukhoi Superjet 100 is sure to become the first regional aircraft, enjoying such advanced control system features. In case of in-flight system failures, the RCS switches to the standby control circuit offering piloting characteristics similar to those of manual flight mode.

Sukhoi Superjet 100 features fully electronic fly-by-wire control system for piloting, landing gear extension and retraction, and a break system to prove its high maintainability and weight perfection.

Sukhoi Superjet 100 failure-safe FBW architecture means no more mechanical redundancy. The horizontal stabilizer is also controlled by fly-by-wire, leading to stabilizer optimal size and reduction of aerodynamic and trim resistance. Sukhoi Superjet 100 is algorithmically protected against tail/runway collision induced by pilot.

The THALES designed avionics open architecture is based on the integrated modular technology. This helped to decrease the number of structure modules by 15% and to facilitate maintenance procedures.

Sukhoi Superjet 100 is equipped with the built-in failure detection system able to find any failure including those at the LRU level of any major aircraft system. Moreover, the basic configuration of avionics offers wider functionality, including triple ultra-short-wave communication system with ACARS function, the second generation T2CAS system designed to prevent collision as well as the IIIA ICAO category approach capabilities.

Each aircraft is powered by the new SaM146 engine developed by PowerJet to meet the highest performance and eco requirements. Snecma Moteurs and NPO Saturn?s distinct experience and perfect synergy produced a hi-tech result by applying the CFM56 & Tech56 technologies when creating an engine distinguished for its excellent performance.

A strong focus was put on engine maintainability. Now the blades can be replaced with engine on the wing. Owing to the new modular design, the engine employs 20% less parts, which significantly streamlines maintenance operations.

The double-bubble fuselage expanded “life space” for each passenger up to 0.885 m3 and increased the height of the cargo compartment up to 1014 mm.

It is obvious that leading-edge technologies applied in design & development demand state-of-the-art technologies in production.

The new technologies introduced at SCAC's production sites are: automatic riveting and high-speed part machining, information environment, embracing design, production and supply into common environment, airframe jigless assembly with laser positioning, manufacturing of wing panel and wing coupling to the fuselage with no manual adjustment.

Super Economics:

The SSJ100 aerodynamic configuration is specifically optimized for high cruise M-speed. That is why speed increase does not lead to a dramatic increase in fuel consumption. When compared with its rivals bound to fly at M 0.75 – 0.76 to stay in economic mode, SSJ100 has higher cruise speed.

SSJ100’s enhanced take-off and landing performance along with all-weather operation, wide range and passenger payload capabilities make SSJ100 an efficient route developer. This offers airlines freedom in route and schedule planning.

Super economics results from crew training cost reduction when operating different types of the SSJ100 aircraft as a single fleet. Furthermore, this advantage stems from easy-to-reach maintenance zones, 20% reduction in the number of modular engine components (SaM146) and 10% cutback in fuel consumption.

Sukhoi Superjet 100 offers 10% decrease of operation costs due to its weight perfection, economic fuel consumption and lower maintenance costs.

Energy saving all-LED passenger cabin lightning helps airlines decrease maintenance costs on lighting.

The dimensions of the cargo compartment completely meet the challenging requirements of trade unions regarding the work of ground personnel.

While Sukhoi Superjet 100 belongs to the regional class, its long-range (LR) version can effectively operate on a number of mainline routes.

Super Fuel Efficiency:

Fuel efficiency is secured by the third generation supercritical airfoil wing and excellent local aerodynamics. All this combined with perfectly balanced aircraft control laws in autopilot mode add to fuel consumption savings. Weight perfection and the SaM146 engine, tailored for this aircraft family, reduce fuel consumption per seat by 10% compared to its rivals. Super Green:

Noise and emissions levels of SSJ100 meet the strictest ecological demands and surpass the highest existing and future ICAO requirements.

Super Team:

Production sites: Komsomolsk-on-Amur, Novosibirsk, Voronezh.

SSJ100’s airframe parts are manufactured at our production facilities located in Komsomolsk-on-Amur (KnAAPO) and Novosibirsk (NAPO), while the technologically advanced production site in Voronezh (VASO) provides us with aircraft parts made of composite materials.

SCAC’s branch in Komsomolsk-on-Amur is responsible for final assembly, flight tests, aircraft acceptance and delivery center operation.

Strategic partner – ALENIA AERONAUTICA

In June 2007, Sukhoi Company, the Italian Finmeccanica Group, Sukhoi Civil Aircraft Company and Alenia Aeronautica signed a General Agreement to establish a Strategic Partnership. It outlined the scope of cooperation within the Sukhoi Superjet 100 Project and foundation of a joint venture.

This Agreement stipulates that Alenia Aeronautica is entitled to acquire 25% + 1 share in the Sukhoi Civil Aircraft Company (subject to the governmental approval). Furthermore, the Agreement outlines the terms of the Italian participation in program financing of no less than 25%.

The completion of the acquisition of 25% + 1 share in the SCAC capital was announced on April 7, 2009. The value of the stock acquired by Alenia Aeronautica is of USD 183 mln (138 mln euro). This agreement makes the Sukhoi Superjet 100 Program the most relevant aviation partnership between Russia and Europe ever seen.

In 2007 Finmeccanica’s company Alenia Aeronautica and Sukhoi Holding formed SuperJet International, a joint venture (51% - Alenia Aeronautica, and 49% - Sukhoi Holding) based in Venice, responsible for marketing, sales and aircraft delivery in Europe, North and South America, Africa, Japan and Oceania as well as for worldwide logistic support for the Sukhoi Superjet 100 regional aircraft family. This enterprise is expected to produce the synergy effect and to efficiently promote Sukhoi Superjet 100 family in mature markets. In addition, it will offer aircraft customization for western customers and a full package of aftersales support throughout the world.

Risk-sharing partner – SNECMA

The development and production of the SaM146 engine applicable for the entire aircraft family is provided by PowerJet. It is an equally joint venture of Snecma, a globally recognized engine manufacturer, NPO Saturn, a Russian aircraft engine producer. In May 2007 NPO Saturn’s test bench launched a series of tests destined to appraise the performance of the third SaM146 engine. Owing to the state-of-the-art technologies of the engine, all aircraft of the family go beyond the ICAO current and perspective noise and emission requirements.

Consultant – BOEING

Throughout the history of Russian commercial aviation, Sukhoi Superjet 100 appears the first aircraft ever designed with due consideration of requirements and demands of potential worldwide operators.

Under the long-term cooperation Agreement signed on December 19, 2002, Boeing consults the Sukhoi Civil Aircraft Company in the field of marketing, design and manufacturing, certification and quality system, supplier management, and after-sales support.

Contributed by Boeing, the idea of step-by-step project management was fully explored and translated into business reality by SCAC. Specifically, we sustain the project flow when any succeeding stage depends on successful accomplishment of the previous milestone goals. The Technical Board comprised of SCAC and Boeing’s representatives as well as of the PowerJet consultants monitors the Program and makes final decisions on stage execution.

Aircraft Main System Suppliers:

Avionics – THALES

Control systems – LIEBHERR

Environmental control system – LIEBHERR

Landing gear – MESSIER DOWTY

Fuel System – INTERTECHNIQUE (ZODIAC)

Interior – B/E AEROSPACE

Fire protection system – AUTRONICS (CURTISS WRIGHT)

Oxygen system – B/E AEROSPACE




APU – HONEYWELL

Crew seats – IPECO

Hydraulic system – PARKER

Electrical system – HAMILTON SUNDSTRAND

Engine vibration sensors – VIBRO-METER

Wheels, brakes - GOODRICH

Super Commonality:

Sukhoi Superjet 100 aircraft family enjoys 95% commonality in airframe, wing, propulsion system, cockpit and main systems. Passenger capacity is increased by insertions within the central part of the fuselage that lengthen the passenger cabin.

High level of commonality fosters training, maintenance and repair cost reduction when operating different types of the SSJ100 aircraft as a single fleet.

VoltAir: The electric passenger jet of the future




VoltAir made a showing at the recent Paris Air Show, on the same stand as the incredible Concorde-of-the-future Zehst space plane, and though it looks much more conventional, it's almost (if not actually more) important for the future of travel. For though Zehst and other craft like it may shrink the globe with super-fast travel, it's aircraft derived from VoltAir that could change the world sooner. Because VoltAir is a zero-emissions airliner for the rest of us — an all-electric alternative to the planes you've always flown in.

VoltAir's magic is all about its pusher-prop ducted fan, and the electric motors that power it. The prop's design is a twin co-axial contra-rotating design, delivering excellent propelling power very efficiently. But what's truly clever are the engines, which would be made of high-temperature super-conducting materials. The engine would be bathed in liquid nitrogen, to drop its temperature to the right operating zone for the wiring which, unlike the copper wiring in a traditional motor, actually only works if cooled. Though this adds a structural burden to the design, it has one astonishing upshot: Superconducting motors would waste almost none of the electrical energy pushed into them, making the plane ultra-efficient.


The VoltAir makes use of plenty of other tricks in its design, though. The airframe would be made largely of composites which makes for incredible strength and significantly lighter weight. The wings use the same advanced curling wing tip that Boeing's employing on the 787 Dreamliner — they're better at preventing drag. And its unusual bullet-like shape means the drag vortices caused by the body itself is actually gobbled down by the pusher-fans, which also creates better aerodynamics.

The problem of recharging the thing — you can't have your electric plane plugged in for 16 hours after each flight — is also neatly solved with a trick of the battery design. They're mounted in the cargo hold, so they could be swapped in and out in the same way as a pallet of cargo is. This also has the side-effect of speeding up ground operations compared to refueling a conventional jet, and that saves money (though we do wonder if that amazing refillable rechargeable cell idea would be a better fit to the VoltAir design).

All of this is extremely plausible, even those novel batteries, and VoltAir is, in many ways, just a rethink of a small airliner. There's just one flaw: The tech to make the electric motors doesn't quite exist yet. It's not far off, though, and EADS — the designers of the plane — think it's possible they'll be available relatively soon (definitely sooner than the far distant first-flight of Zehst, for sure).

Wednesday, June 15, 2011

موتور سواری در آسمان


احتمالاً موتورسوارهای ماجرا جو آشنایی بیشتری با هیجان ناشی از پریدن از فراز یک تپه را دارند، موتور پرنده (Hoverbike) قرار است برای سطح جدیدی از پریدن توسعه داده شود!

به گزارش هیتنا و به نقل از گیزمگ موتور پرنده با یک موتور 1160 سی سی چهار زمانه، 80 کیلووات توان را از طریق دو باند مجزای پیشرانشی بدست می آورد. کریس مالوی مخترع موتور پرنده در باره طرح خود می گوید: با این نسبت تراست به وزن موتور پرنده قادر است به ارتفاعی در حدود 10000 پا و سرعتی در حدود 150 نات (278 کیلومتر بر ساعت) برسد.
در حال حاضر این طرح در حد یک تئوری می باشد اما مالوی یک طرح اولیه و طرحی برای تست پروازی این وسیله در دنیای واقعی تا دو ماه را ارائه داده است. مالوی بر روی طراحی مکانیکی هوایی و زمینی آن بر پایه حسگرهای چند طیفی، در یک کمپانی مهندسی اپتیک در استرالیا کار می کرد. پس از این کار و در تعطیلات، مالوی تلاش خود را در پارکینگ خانه خود دنبال کرد.
نتیجه کار وی طرح اولیه یک موتور پرنده است که خلبان تک نفره آن در میان دو ملخ گردنده افقی می نشیند که محل نشستن از جنس کربن فیبری بوده و با یک چارچوب با هسته مرکزی فوم تقویت شده است. به جای استفاده از یک روتور موتور پرنده از دو روتور استفاده می کند، درست مثل آنچه در بالگرد شینوک مشاهده می شود. برای این وسیله یک بخش ضدگردش تعبیه شده که تمامی عکس العمل های گشتاورهای مزاحم را حذف نموده و کارایی وسیله را بالا می برد.
کنترل موتور پرنده بطور کامل با فرمان آن انجام می شود. حرکت روبه جلو و عقب آن نیز درست همانند موتورسیکلت با فرمان آن انجام می پذیرد. گریپ سمت راست فرمان که در دست هدایت کننده است برای افزایش میزان تراست و کنترل نیروی پیشرانش استفاده می شود در حالیکه گریپ سمت چپ زاویه پره هایی (vanes) که در زیر روتور برای جهت گیری دماغه موتور پرنده به سمت پایین (در حرکت رو به جلو) و به سمت بالا (در حرکت رو به عقب) تعبیه شده را کنترل می کند. دور زدن این وسیله نیز درست مانند موتور سیکلت با حرکت دادن فرمان به سمت چپ و راست می باشد با این تفاوت که یک محور اضافی برای این وسیله تعبیه شده که به آن اجازه می دهد به مقدار کمی به سمت بالا و پایین نیز گردش کند و هشدار برای کنترل این گردش هم به عهده پره ها می باشد.
مالوی در باره ایمنی طرح خود می گوید تمامی ترکیبات با ظرفیتی سه برابر حد نیاز تعبیه شده و سعی بر آن بوده تا حد امکان وسیله به شکل ساده ای طراحی شود. در طرح اولیه که در حال حاضر مالوی ارائه داده ملخ های تنظیم کننده زاویه پیچ وجود ندارد. همچنین این وسیله در حالتی که موتور آن دچار مشکل شود، امکان گردش خودکار را ندارد. اما مالوی می گوید توانایی اضافه کردن دو چتر نجات به چارچوب وسیله را داریم و خلبان نیز می تواند با پوشیدن چتر نجات ایمنی بیشتری داشته باشد.
طراح این طرح همچنین می گوید که برنامه ای دارد که تمامی سیستم ها بوسیله جایرو کنترل شوند و وی آماده است تست های اولیه را انجام دهد. این موتور پرنده دارای طول 3 متر و عرض 1.3 متر و ارتفاع 0.55 متر می باشد و وزن آن 105 کیلوگرم است و بیشترین وزن بلند شدن آن از زمین 270 کیلوگرم می باشد. این موتور پرنده قادر است با یک تانک سوخت اولیه به حجم 30 لیتر برد 148 کیلومتر را با سرعت کروز 148 کیلومتر بر ساعت طی کند و این در حالیست که با افزایش میزان سوخت، بردنیز افزایش خواهد یافت.
مخترع این طرح معتقد است طرح وی می تواند در عین سرگرم کننده بودن، یک راه حل مناسب برای کاهش ترافیک نیز باشد. وی کاربردهای طرح خود را شامل مراقبت هوایی از گله های دام، جستجو و نجات، بازدید هوایی، بازرسی خطوط توان، استفاده های نظامی و سرویس های اضطراری بیان نمود.
وی با بیان اینکه طرح وی نیازی به دریافت گواهینامه مخصوص برای استفاده ندارد، پیش بینی کرد قیمت هر عدد از این وسیله در صورت تولید سالانه 100 دستگاه از آن در حدود 40000 دلار آمریکا خواهد بود.
 

Saturday, June 4, 2011

one of best designer of aircraft

Airplane Name: Aether
Music: Solarstone-Ultraviolet
Length: 4 min
Completion time: 3 months
Software: 3Ds MAX with Vray, Photoshop, AE, Premiere
Made by: DingXiaoKe



Thursday, June 2, 2011

ستاره ولف ریت 104




اوایل سال گذشته میلادی نگرانی ها در مورد یک ستاره بنام ولف ریت یا WR 104 که مستقیما زمین را هدف گرفته بود، افزایش یافت. ولف ریت ها ستاره های بسیار داغ یا غول پیکر های اند که در حال از دست دادن جرم شان اند و اخترشناسان این ستاره ها را به بمب های ساعتی تشبیه نموده اند. به گفته آنها این ستاره ها می توانند در چند صد هزار سال آینده بصورت ابرنواختر ها منفجر شوند. ستاره ولف ریت 104 یک ستاره نهایتأ بی ثبات یا ناپایدار است که در صورت فلکی قوس قرار دارد و در زمان مرگ بصورت یک انفجار قوی و کشنده اشعه گاما برای سیارات منفجر می شود. انفجار اشعه گاما خطوطی از پرتو های پر انرژی است که از قطب های یک ستاره ولف ریت در حال سقوط ساطع می شود. جای تعجب نبود، وقتی متوجه شدیم که یک ستاره ولف ریت در حال مرگ به سوی ما نشانه گرفته است. اما امروز، یکی از دانشمندان در مرکز تلسکوپ دو چشمی زمینی کک که علاقمندی خاصی به ستاره ولف ریت 104 دارد، بر اساس یافته های جدید اش می گوید، احتمال دارد که منظومه شمسی ما در درون اشعه های کشنده گاما غوطه ور نشود. ولف ریت ها ستاره های سنگینی اند که بصورت انتحاری و خشن می میرند. این ستاره های با دمای تا 50 هزار کلووین بسیار داغ اند و جرم شان را هم به سرعت از دست می دهند که در نتیجه باد های قوی ستاره ای را با سرعت 2 هزار کیلومتر در ثانیه ایجاد می کنند. ستاره ولف ریت 104 که مورد بحث ماست، ماه مارچ گذشته میلادی توسط تلسکوپ دو چشمی کک در هاوایی تصویر برداری شد و جزئیات این تصاویر سیستم مارپیچ آن را طوری به ما نشان داد که گویا به داخل یک میله توپ نگاه می کنیم. خوب سوال این است که این ساختار مارپیچی در اطراف ولف ریت 104 چگونه بوجود می آید؟ ولف ریت 104 یک دوگانه نوع O دارد و از آنجائیکه ستاره ولف ریت جرم خود را پوشانده، باد ستاره ای به سمت بیرون میوزد. چون ما این ساختار مارپیچی را از زمین می بینیم، بنابرین برای ما طوری معلوم می شود که گویا این سیستم دو ستاره ای مستقیمأ به سوی ما قرار دارند. دلیل دیگر اینکه قطب ستاره ولف ریت 104 در نقطه 90 درجه از صفحه دایره البروج منظومه شمسی ما قرار دارد.به گفته دکتور گرانت هیل " ولف ریت 104 یکی از اجرام فریبنده ای است که بهار گذشته خیلی در مطبوعات مورد بحث قرار گرفت و از آنجائیکه این جرم در کهکشان ما قرار دارد، احتمال خراب کاری آن برای زمین می رود." بنابرین دکتور هیل تصمیم گرفت تا رصد های قبلی تلسکوپ دو چشمی کک را با اطلاعات (داده های) طیف سنجی تائید نماید تا ببیند که آیا احتمال برخورد انفجار اشعه گاما به سوی زمین است یا نه. کار های او ثابت نمود که این یک سیستم دو ستاره ای است که در طی 8 ماه یک دور کامل بدور هم می زنند. آقای هیل موجودیت یک خط موجی یا تکان را در میان باد های ستاره ای ولف ریت 104 و همزاد آن تائید نمود. اما پایان این حکایت برای ما زمینی ها خوب است. به نظر میرسد که تصویر سازی های اولیه تلسکوپ کک شاید آنچنان که به نظر میرسید، مستقیمأ از مقابل نبودتد. اما خطوط گسیل یا تابش های طیف سنجی از این دو ستاره دقیقأ نشان میدهند که این سیستم 30 تا 40 درجه (شاید هم 45 درجه) بدور از ما کجی یا شیب دارند. 

اشعه گاما


با توجه به اینکه اشعه گاما دارای تشعشع الکترومغناطیسی می‌باشد، آن فاقد بار و جرم سکون است. اشعه گاما موجب برهمکنشهای کولنی نمی‌گردد و لذا آنها برخلاف ذرات باردار بطور پیوسته انرژی از دست نمی‌دهند. معمولا اشعه گاما تنها یک یا چند برهمکنش اتفاقی با الکترونها یا هسته‌های اتم‌های ماده جذب کننده احساس می‌کند. در این برهمکنش‌ها اشعه گاما یا بطور کامل ناپدید می گردد یا انرژی آن بطور قابل ملاحظه‌ای تغییر می‌یابد. اشعه گاما دارای بردهای مجزا نیست، به جای آن ، شدت یک باری که اشعه گاما بطور پیوسته با عبور آن از میان ماده مطابق قانون نمایی جذب کاهش می‌یابد.
فروپاشی گاما
در فروپاشی گاما ، هنگامی که یک هسته تحت گذارهایی از حالات برانگیخته بالاتر به حالات برانگیخته پایین‌تر یا حالت پایه آن می‌رود، تشعشع الکترومغناطیسی منتشر می‌گردد. معادله عمومی فروپاشی گاما بصورت زیر است:
AZX*-------->AZX + γ

که در آنX و X* به ترتیب نشان دهنده حالت پایه (غیر برانگیخته) و حالت با انرژی بالاتر است. قابل ذکر است که این فروپاشی با هیچ گونه تغییر در عدد جرمی (A) و عدد اتمی (Z) همراه نیست.

حالت برانگیخته هسته و حالت با انرژی پایین حاصل شده در اثر نشر پرتو گاما ، فقط زمانی به عنوان ایزومر هسته‌ای در نظر گرفته می‌شود که نیمه عمر حالت برانگیخته به اندازه‌ای طولانی باشد که بتوان آن را به سادگی اندازه گیری نمود. زمانی که این حالت وجود داشته باشد، فروپاشی گاما به عنوان یک گذار ایزومری توصیف می‌گردد. اصطلاحات حالت نیمه پایدار یا حالت برانگیخته برای توصیف گونه‌ها در حالات انرژی بالاتر از حالت پایه نیز به کار می‌رود.
حالتهای فروپاشی گاما
نشر اشعه گامای خالص :
در این حالت فروپاشی گاما ، اشعه گامای منتشر شده بوسیله یک هسته از یک فرآیند فروپاشی گاما برای کلیه گذارها بین ترازهای انرژی که محدوده انرژی آن معمولا از 2 کیلو الکترون ولت تا 7 میلیون الکترون ولت می‌باشد، تک انرژی است. این انرژیهای گذارها بین حالت کوانتومی هسته بسیار نزدیک هستند. مقدار کمی از انرژی پس زنی هسته با هسته دختر (هسته نهایی) همراه می‌باشد، ولی این انرژی معمولا نسبت به انرژی اشعه گاما بسیار کوچک بوده و می‌توان از آن صرفنظر کرد.

حالت فروپاشی بصورت تبدیل داخلی :
در این حالت فروپاشی ، هسته برانگیخته با انتقال انرژی خود به یک الکترون اربیتال برانگیخته می‌گردد، که سپس آن الکترون از اتم دفع می‌شود. اشعه گاما منتشر نمی‌شود. بلکه محصولات این فروپاشی هسته در حالت انرژی پایین یا پایه ، الکترونهای اوژه ، اشعه ایکس و الکترونهای تبدیل داخلی می‌باشد. الکترونهای تبدیل داخلی تک انرژی هستند. انرژی آنها معادل انرژی گذار ترازهای هسته‌ای درگیر منهای انرژی پیوندی الکترون اتمی می‌باشد.

با توجه به اینکه فروپاشی تبدیل داخلی منجر به ایجاد یک محل خالی در اربیتال اتمی می‌شود، در نتیجه فرآیندهای نشر اشعه ایکس و نشر الکترون اوژه نیز رخ خواهد داد.

حالت فروپاشی بصورت جفت :
برای گذارهای هسته‌ای با انرژی‌های بزرگتر از 1.02 میلیون الکترون ولت تولید جفت اگر چه غیر معمول است اما یک حالت فروپاشی محسوب می‌شود. در این فرآیند ، انرژی گذرا ابتدا برای بوجود آمدن یک جفت الکترون – پوزیترون و سپس برای دفع آنها از هسته بکار می‌رود.

انرژی جنبشی کل داده شده به جفت معادل اختلاف بین انرژی گذار و 1.02 میلیون الکترون ولت مورد نیاز برای تولید جفت است. پوزیترون تولید شده در این فرآیند نابود خواهد شد