الكترونيك هواپيمايي
بخش عمده‌اي از سيستم‌هاي زميني كه سلامت و ايمني يك پرواز را تضمين مي‌كنند، تجهيزات الكترونيكي هستند. افرادي كه با اين تجهيزات كار كرده و آنها را تعمير مي‌كنند بايد علاوه بر آشنايي با الكترونيك عمومي، با الكترونيك تخصصي هواپيما نيز آشنا باشند؛ يعني در سازمان هواپيمايي كشوري نياز به تلفيقي از يك دوره الكترونيك عمومي با الكترونيك تخصصي است. در ضمن، اين دوره آن‌قدر كوتاه نيست كه بتوان به عنوان يك دوره كوتاه مدت، به فارغ‌التحصيلان كارداني يا كارشناسي برق آموزش داد. از اين رو، دورة تخصصي الكترونيك هواپيمايي در مقطع كارداني و كارشناسي در وزارت علوم ارائه شده است و فارغ‌التحصيلان اين رشته، با توجه به توان و تخصص خود، در سازمان هواپيمايي كشوري به كار گمارده مي‌شوند.
دروس رشته الكترونيك هواپيمايي، به ويژه در مقطع كارشناسي، شباهت بسياري به دروس رشته مهندسي برق گرايش مخابرات دارد؛ يعني حدود 90% دروس اين دو رشته مشابه است و 10 يا حداكثر 15 درصد از دروس نيز دروس تخصصي الكترونيك هواپيما مثل دوره‌هاي تخصصي ILS، VOR يا دوره‌هاي مقررات ناوبري است. به همين دليل، فارغ‌التحصيل اين رشته به غير از صنعت هواپيمايي مي‌تواند در صنعت مخابرات نيز مشغول به فعاليت شود.
توانايي‌هاي لازم
توانايي‌هاي لازم براي اين رشته مانند رشته اويونيك هواپيما است.
موقعيت شغلي در ايران
سازمان هواپيمايي كشوري به تخصص فارغ‌التحصيلان اين رشته، نياز بسياري دارد.
مثلاً براي سيستم‌هاي زميني كه در فرودگاه‌ها نصب مي‌شود يا نقاط كور داخل كشور مثل كوير كه هواپيما از آنجا عبور مي‌كند و بايد بتواند موقعيت خود را در اين مناطق نيز به فرودگاه گزارش كند، نياز به متخصصان الكترونيك هواپيما است؛ افرادي كه به تعمير، نگهداري و سرويس سيستم‌هاي الكترونيكي موجود مي‌پردازند.
درس‌هاي اين رشته در طول تحصيل
دروس پايه
رياضي عمومي، رياضي كاربردي، فيزيك
دروس اصلي و تخصصي
مدار الكتريكي، الكترونيك، مدارهاي منطقي، اندازه‌گيري الكتريكي، ماشين‌هاي الكتريكي، نقشه‌كشي صنعتي، برنامه‌نويسي كامپيوتر، اصول فرستنده و گيرنده، سيستم‌هاي كمك‌ناوبري، سيستم‌هاي مخابرات هواپيمايي، قوانين راديويي، زبان
No comments:
Post a Comment